Hoe moeten we omgaan met de erfenis van het koloniale verleden (om samen verder te kunnen)? 

Dit is een vraag die regelmatig terugkomt in maatschappelijke discussies over zwarte piet, de standbeelden van Leopold II, het geschiedenisonderwijs of het racismedebat.

Gesprekken over deze thema’s en over de erfenis van het koloniale verleden verlopen meestal moeilijk. Aan de ene kant lijken experten, beleidsmakers en activisten de maatschappelijke discussies te beheersen. Aan de andere kant worden discussies tussen ‘gewone’ burgers al snel emotionele gesprekken die gevoerd worden in termen van ‘voor of tegen’, ‘wij en zij’, ‘politiek correct of incorrect’, ‘conservatief of progressief’, ‘geprivilegieerd of onderdrukt’. Deze manieren van spreken bieden weinig kansen tot verbinding. Ze zijn vaak polariserend en leiden tot sociale verdeeldheid. 

Als we  een breed gedragen antwoord willen formuleren op de vraag ‘hoe moeten we vandaag en morgen omgaan met dit koloniale verleden?’, is een meer democratische manier van spreken nodig.

Het project ‘Conversaties over verleden, heden en toekomst’ wil zo’n democratisch en verbindend gesprek mogelijk maken. Concreet wil het project met verschillende ervaringen en met verschillende visies op het koloniale verleden (kinderen van ex-kolonialen, mensen met Congolese roots, studenten, ex-missionarissen, mensen met een sterke interesse in Afrika, gewone burgers, leerkrachten geschiedenis…) met elkaar in gesprek laten gaan.  De bedoeling van deze gespreksmomenten is niet om elkaar te overtuigen, noch om het eens worden met elkaar. Wel willen deze Conversaties een meerstemmig gesprek mogelijk maken. Ze willen een ruimte creëren waarin mensen met verschillende visies en ervaringen elkaar leren kennen, met elkaar spreken en naar elkaar te luisteren om vervolgens samen, vanuit die diversiteit aan perspectieven, een eigen antwoord te formuleren op de vraag ‘hoe moeten wij omgaan met het koloniale verleden om samen verder te kunnen?’